با حکم علی ربیعی وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی، انوشیروان محسنی بندپی جایگزین محمدباقر هداوند در سازمان بیمه سلامت ایرانیان شد؛ سازمانی که در ماموریتش موفق نبود و مهم‌ترین دلیلی که برای شکست ماموریتش عنوان شده عدم‌همکاری سازمان‌های مختلف بیمه‌ای برای پیوستن به سازمان بیمه سلامت بوده‌است.
براساس برنامه پنجم توسعه تمامی سازمان‌ها و صندوق‌های بیمه‌ای باید در سازمان بیمه سلامت ادغام شوند و این سازمان خدمات بیمه‌ای یکسانی برای تمامی بیمه‌شدگان تعریف و اجرا کند. انجام این کار از طریق انتشار دفترچه‌های بیمه‌ای یکسان شروع می‌شود و همه بیمارستان‌ها و مراکز درمانی می‌بایست قوانین یکسان در برابر همه بیماران داشته باشند.
تبعیض‌ها مردم را آزار می‌دهد
در حال حاضر بیش از 17نوع دفترچه بیمه درمانی در دست مردم وجود دارد. این دفترچه‌ها از خدمات درمانی(بیمه سلامت) تا تأمین اجتماعی و بانک‌ها و شرکت نفت و فولاد و... را شامل می‌شود اما ماجرا به همین جا ختم نمی‌شود و هر کس بسته به اینکه چه دفترچه‌ای داشته باشد در مراکز درمانی و بیمارستان‌ها با برخوردهای متفاوتی روبه‌رو می‌شود.
اگر یک فرد با دفترچه تأمین اجتماعی به بیمارستان‌های دولتی مراجعه کند، از او مبلغی به‌عنوان هزینه درمان دریافت می‌شود. فرد دیگری که دفترچه خدمات درمانی(بیمه سلامت) دارد وقتی به همین بیمارستان پا می‌گذارد مبلغ متفاوتی از او گرفته می‌شود. اگر کسی با دفترچه تأمین اجتماعی به بیمارستان یک بانک مراجعه کند از او وجهی در ازای خدمات درمانی گرفته می‌شود و اگر کسی با دفترچه شرکت فولاد به بیمارستان تأمین اجتماعی مراجعه کند هم با او به‌گونه‌ای متفاوت برخورد خواهد شد.
تبعیض‌هایی که در این زمینه ایجادشده نارضایتی وسیعی در میان مردم به‌وجود آورده است. گلایه اصلی مردم به همین تفاوت‌ها برمی‌گردد. فردی که دفترچه بیمه خدمات درمانی دارد همیشه معترض است که چرا هیچ وقت نمی‌تواند مانند بیمه‌شدگان تأمین اجتماعی از خدمات درمانی رایگان استفاده کند و الی‌آخر... سازمان بیمه سلامت ایران آمد تا همه این تفاوت‌ها را از میان بردارد اما هنوز موفق نشده حتی یک گام کوچک در این راه به جلو برود.
یک سازمان بی‌پشتوانه
سید عبدالله عمادی که از شهریور تا اسفند سال گذشته سرپرست این سازمان بوده، گفت: اگر قصد داریم تمام پروژه درمان کشور را تحت پوشش یک سازمان درآوریم این سازمان باید از نظر قدرت مالی و نیروی انسانی بسیار قدرتمند باشد تا بتواند وظیفه‌اش را به خوبی انجام دهد. اگر می‌خواهیم سازمان بیمه سلامت به یک سیاستگذار تبدیل شود، باید سیاستگذاری واحد انجام دهیم و فعالیت سازمان بیمه سلامت را مانند فعالیت بیمه مرکزی کرده تا هر سازمان بیمه‌گری قصد فعالیت داشت مجوز خود را از سازمان بیمه سلامت ایران دریافت کند.
او در پاسخ به اینکه آیا ضمانت اجرایی برای الزام ادغام سازمان‌های بیمه‌گر در سازمان بیمه سلامت وجود دارد یا خیر؟ به ایسنا پاسخ داد: متأسفانه هیچ ضمانت اجرایی برای ادغام در یک زمان مشخص وجود ندارد و آنچه قانون بیان کرده این است که همه سازمان‌های بیمه‌گر باید به‌عنوان زیرمجموعه سازمان بیمه سلامت فعالیت کنند.
عمادی با تأکید بر اینکه تفاوت میان سرانه درمان سازمان‌های بیمه‌گر یکی از چالش‌های موجود ادغام آنها با سازمان بیمه سلامت است، توضیح داد: بنابر قانون، سازمان‌هایی مکلف شدند در سازمان بیمه سلامت ادغام شوند که سرانه درمان همگی آنها بیشتر از سرانه این سازمان است و مطمئنا هیچ کدام از آنها این اتفاق را قبول نمی‌کنند؛ مگر اینکه عزم جدی و همت بسیاری در این زمینه وجود داشته باشد.
درمان، اولویت چندم دولت است
اگرچه مشکلات زیاد دیگری هم بر سر راه فعالیت سازمان بیمه سلامت ایران وجود دارد، یکی از مهم‌ترین خواسته‌ها و نیازهای مردم برخورداری از نظام کارآمد درمان و سلامت است. اگر دولت این اهمیت را به درستی درک کرده باشد می‌بایست درمان و سلامت را جزو یکی از 3 اولویت نخست خود قرار دهد و عزمی جدی برای از بین بردن موانع سر راه داشته باشد.
در سال‌های اخیر بالا رفتن بهای خدمات درمانی و اداره هیأت امنایی بیمارستان‌های دولتی دست به‌دست هم داده تا قریب به اکثر مردم را از استفاده از خدمات درمانی محروم کند. کاهش قیمت دارو که از سوی دولت یازدهم برای رفع مشکلات درمانی مردم اجرا شده، اگرچه گام مهمی بوده، کافی نبود و چالش‌های پیش روی مردم هر روز و هر شب در بیمارستان‌ها و مراکز درمانی کشور بزرگ‌و بزرگ‌تر می‌شود.
